Böyle şiddet eylemleri, savaşan taraflar tarafından düşmanlarına karşı işlenmiştir. Avrupa’daki uzun süren savaşların ve her iki dünya savaşının yol açtığı tahribat, Uluslararası İnsancıl Hukuk (IHL) ve Silahlı Çatışma Hukukunun (LAC) gelişmesini zorunlu kılmış, bunun sonucunda Cenevre Sözleşmeleri ve Ek Protokolleri ortaya çıkmıştır. "IHL, silahlı çatışmanın etkilerini sınırlamayı amaçlayan bir dizi kuraldır. Silahlı çatışma sırasında devletlerin ve devlet dışı silahlı grupların sorumluluklarını belirler. Savaşan taraflarda yer almayan ya da artık çatışmaya katılmayan kişileri korur ve savaş yöntemleri ile araçlarını kısıtlar. Uluslararası insancıl hukuk, aynı zamanda savaş hukuku ya da silahlı çatışma hukuku olarak da bilinir." Uluslararası insancıl hukuk, uluslararası hukukun bir parçasıdır ve silahlı çatışmalara uygulanır. IHL, eski medeniyetlerin ve dinlerin kurallarına dayanmaktadır, çünkü savaş her zaman belirli ilkeler ve geleneklere tabi olmuştur. IHL'nin büyük bir kısmı, 1949 Cenevre Sözleşmeleri'nde yer almakta olup, 1977'de yapılan iki ek anlaşma ile daha da tamamlanmıştır: Silahlı çatışma mağdurlarının korunmasına ilişkin Ek Protokoller.
Cenevre Sözleşmesi'ne ek olarak, belirli silahların ve askeri taktiklerin kullanımını yasaklayan ve belirli insan ve mal gruplarını koruyan başka uluslararası anlaşmalar da vardır. Bu anlaşmalar şunları içerir: "1954 Silahlı Çatışma Durumunda Kültürel Varlıkların Korunmasına Dair Sözleşme" ve iki protokolü; "1972 Biyolojik Silahlar Sözleşmesi"; "1980 Konvansiyonel Silahlar Sözleşmesi ve beş protokolü"; "1993 Kimyasal Silahlar Sözleşmesi"; "1997 Ottawa Kişisel Mayınlar Sözleşmesi"; "2000 Çocukların Silahlı Çatışmalara Katılımı ile İlgili Çocuk Hakları Sözleşmesi'ne Ek Protokol".
Uluslararası insancıl hukukun temel ilkeleri şunlardır: siviller ile savaşçılar arasındaki ayrım; doğrudan çatışmalara katılmayanlara saldırmanın yasaklanması; gereksiz acı vermenin yasaklanması; ve gereklilik ve orantılılık ilkeleri. IHL'nin çoğu hükmü, örf ve adete dayalı hukuk olarak kabul edilmiştir ve devletler, genel kurallar olarak saygı göstermeye ve uygulamaya zorunludur.
IHL, silahlı çatışmalar sırasında geniş bir insan ve mal grubunu korur. Cenevre Sözleşmeleri ve Ek Protokolleri, savaşta yer almayan hasta, yaralı ve denizdeki kazazedeleri, savaş esirlerini ve diğer tutukluları, sivilleri ve sivil nesneleri korur.
