12 Temmuz 1947 tarihinde Ankara'da ABD ile imzalanan «Türkiye'ye Yardım Anlaşması” ile Türkiye, askeri ve siyasi açıdan ABD’nin vesayetine girdi. Birçok tavizlerle dolu bu anlaşma 3 Temmuz 1969 tarihinde ‘Askeri ve Ekonomik İş birliği Anlaşması’ başlığıyla yeniden düzenlenmiş olsa da harp silah, araç ve gereç, savaş taktiği ve tekniği ile ülkenin stratejik konulardaki karar alma süreçleri, ABD’ye bağımlı olmaktan kurtulamadı. Bu bağımlılık, ABD kongresinde çıkarılan ve tarihe ‘Truman Doktrini’ olarak geçen yasanın kapsamına alınmamız ile birlikte ülkemizde bir iç hukuk haline getirildi.

1948'deki kuruluşundan bu yana, İsrail sürekli olarak savaş suçları işlemektedir; bunlar arasında soykırım, etnik temizlik, kıtlık yaratmak amacıyla abluka, savaş silahı olarak açlık kullanma, Filistinlilerin geçim kaynaklarını yok etme ve Gazze'ye yönelik gıda ve insani yardım konvoylarına saldırılar yer almaktadır. Ekim 2023'ten bu yana bu suçlar katlanarak artmıştır. Savaş suçları, uluslararası ceza hukuku ve uluslararası insancıl hukuk da dahil olmak üzere uluslararası hukukun ihlalleridir. Tüm bu suçlar Birleşmiş Milletler Genel Kurulu, Birleşmiş Milletler İnsan Hakları Komisyonu, Filistinli Mülteciler için Birleşmiş Milletler Yardım ve Çalışma Ajansı (UNRWA), Uluslararası Adalet Divanı, Uluslararası Ceza Mahkemesi ve İnsan Hakları İzleme Örgütü (Human Rights Watch) gibi saygın uluslararası insan hakları örgütleri tarafından belgelenmiş ve kabul edilmiştir. Ancak bu, İsrail'i durdurmamaktadır çünkü İsrail, Amerika Birleşik Devletleri ve birçok Batı Avrupa ülkesi tarafından bu tür suçları işlemeye devam etmesi konusunda cesaretlendirilmektedir. Gerçekten de, bu ülkeler, Müslümanların devam eden soykırımını durdurmak istememektedir. Hatta birçoğu, İsrail'e diplomatik, mali ve askeri destek sağlayarak bu insanlık suçlarına ortak olmaktadır. Birleşmiş Milletler Güvenlik Konseyi'nde yapılan görüşmelerde ateşkes için yapılan tüm çabaları engellemişlerdir. Özellikle Amerika Birleşik Devletleri bu duruma örnek teşkil etmektedir.

Müslüman dünyası birden fazla sorunla karşı karşıya, ancak bazı meseleler, örneğin Filistin – Gazze krizi ve Batılı ülkeler tarafından doğal kaynaklarının yabancı askeri işgali, birçok Müslüman ülke için varoluşsal zorluklar teşkil etmektedir. Gerçek şu ki, on yedinci yüzyılda Avrupa kolonizasyonuyla başlayan Batı egemenliği süreci, Osmanlı İmparatorluğu'nun çöküşünden sonra hız kazanmıştır. Osmanlı İmparatorluğu'nun çöküşüyle birlikte, yirminci yüzyılın başlarında, Müslümanlar birliği ve dayanışmayı kaybetmiş ve onlara birçok iç farklılık ve anlaşmazlığa rağmen güvenlik ve emniyet şemsiyesi sağlayan siyasi merkezlerini yitirmiştir.

İnsanlık tarihi, savaşlar ve çatışmalarla doludur ve bunun sonucunda insan hayatı kaybı, şehirlerin tahribatı ve geçim kaynaklarının yok olması gibi felaketler yaşanmıştır. Ancak, çoğu din ve medeniyet, savaşın dehşetlerini sınırlamayı ve kısıtlamayı amaçlayan felsefeler ve yasalar geliştirmeye çalışmıştır. İslam, silahlı çatışmaları düzenleyen sıkı kurallar koymuş, savaşan olmayan kişilerin, yaşlıların, kadınların ve çocukların öldürülmesini ve zarar görmesini tamamen yasaklamıştır. İslam, hatta hayvanların öldürülmesini, meyve ağaçlarının kesilmesini ve insanların geçimini engelleyen tahribatları da yasaklamaktadır. Dini veya ibadet yerlerinin zarar görmesi veya tahrip edilmesi de şiddetle yasaklanmıştır.