Bilindiği üzere, savaşların asıl sebebi ekonomik çıkarlardır. Rusya & Ukrayna (ABD destekli Batı Bloku) arasındaki mücadelenin derin arka planında da böyle bir ana maksat bulunduğu dikkate alınmalıdır.
Ukrayna Krizi'nin arka planında pek çok karmaşık unsur yer alıyor ve özellikle Karadeniz bölgesi ve bu bölgedeki münhasır ekonomik bölgeler önemli bir rol oynamaktadır. ABD, İngiltere ve Rusya arasındaki jeopolitik mücadele, bu çatışmanın önemli bir parçasını oluşturuyor.
Kendilerini dev aynasında gören ve Türkiye’yi köşeye şıkıştırmak ve önünü kesmek için elden geleni yapmaya çalışan üfürükten bir devlet var bölgemizde.
Boyuna posuna bakmadan, hasbelkader şantajla üyesi olabildiği Avrupa Birliği içindeki dışlanmışlığını ve yerlerde sürünen itibarını dikkate almadan bölgedeki Arap ülkelerini bir bir ziyaret eden ve Türkiye’yi karşılarına almaları karşılığında kendilerine AB ile olan sorunları çözmeyi vaat eden bir Güney Kıbrıs Rum Yönetimi var.
Öncekilerden farklı olarak, Çad ve Somali bazında bazı gelişmeler olduğunu görüyoruz. Bu askeri varlıklar, Türkiye'nin bölgesel ve küresel güvenlik politikaları çerçevesinde şekillenmektedir. Türkiye ayrıca, Birleşmiş Milletler barışı koruma misyonları kapsamında farklı ülkelerde askeri personel bulundurmaktadır.
TÜSİAD (Türk Sanayicileri ve İş İnsanları Derneği), 1971 yılında kurulmuş, Türkiye'deki bir kısım sanayici ve iş insanlarını temsil eden bir dernektir. Derneğin üyeleri arasında bazı yabancı şahıslar da vardır. Amacı, üyelerinin çıkarlarını korumaktır. TÜSİAD, hükümet politikaları üzerinde lobi faaliyetleri yürüterek, ekonomik ve siyasi kararların şekillenmesinde etkili olmaya çalışır.
Özellikle Batı ile entegrasyon ve iş birliğini savunan TÜSİAD, bu doğrultuda Avrupa Birliği (AB) ve Emperyal Amerika Birleşik Devletleri (ABD) ve İngiltere gibi Batılı ülkelerle yakın ilişkiler geliştirmiştir. TÜSİAD, AB üyeliği ve gümrük birliği süreçlerinde aktif çalışmalar yürütmüş, devletin yeniden yapılandırılması, şeffaf idari yapıların oluşturulması, yabancı sermayenin teşviki ve özelleştirme gibi konulara odaklanmıştır.
ABD’nin Provokatörü George Soros'un Türkiye’de Gezi olayları üzerinden ve Ukrayna’da ise bir seri (sözde) devrimlerle bir ülkeyi nasıl modern bir sömürge haline, felaketlerle boğuşan perişan bir hale getirme süreçlerini hatırlatarak, bu gibi senaryolara figüran olunmaması gerektiğini gençlerimizin, benzer oyunlara “dolmuşa binmemeleri” /” tufaya düşmemeleri” için milletimizin dikkatine sunuyorum.
Malumları olduğu olduğu üzere, (sözde) Türk Sanayici ve İş Adamları Derneği TÜSİAD’ın bu işlere dönük son günlerdeki yeni bir hamlesini gördükten sonra, bu uyarıyı yapmasam olmazdı. TÜSİAD ile ilgili detaylı yazımı bir başka güne bırakarak, sadede geliyorum.
Ortadoğu’daki çatışmaların belirgin iki sebebi vardır. İlki siyasi, ikincisi iktisadidir. Siyasi boyutta; Yahudilerin, Arz-ı Mev’ud hayalini gerçekleştirmeye matuf Yahudi Nazizm’i Siyasal Siyonizm sapkın Jeopolitik tezi ile bölge ülkelerindeki hakim otoriter rejimlerin sebep olduğu siyasi iç kargaşa, iktisadi boyutta ise; bölgenin yeraltı ve yer üstü kaynaklarının batının refahına kesintisiz olmak üzere can suyu kılınmak istenmesidir.
Önümüzde zor günler bizi bekliyor. Dua edelim inşaAllah.
Suriye, yüz yıl önce olduğu gibi dananın koptuğu yer olacak.
Nablus hezimeti koskoca bir imparatorluğu yerle bir etmişti lakin bugün farklı şahlanacağız inşaAllah.
Siyonistler, geç kaldı. 'Büyük İsrail’ hedefi için acele etmekteler.
1897’de İsviçre’nin Basel kentinde tertiplenen Dünya 2.Siyonist Kongresinde aldıkları karar gereği ilk elli yılda İsrail devletini, ikinci elli yılda ise yani 1997'ye kadar ‘Büyük İsrail’ i kurmaları gerekiyordu. Fakat bu hedef henüz hayata geçirilemedi. O yüzden Siyonistler telaşta ve kuduz köpek misali Gazze ve Filistin’de vahşet üstü vahşetler sergilemekteler.
Şunu çok iyi bilmeteyiz.1800’lerin ikinci yarısında Albert Pike’ın ifade ettiği gibi ’Yahudi Nazizm’i Siyasal Siyonizm, üç büyük dünya savaşı planlamıştır. Bunlardan ilkinin hedefi Osmanlı’yı yıkmak, ikincisininki ise İsrail Devleti’ni kurmaktı. İlk iki hedefi gerçekleştirdiler. Osmanlı’yı yıkıp İsrail Terör devletini kurdular. Onun da ötesinde kendi amaçlarına uygun bir dünya düzeni inşa ettiler. Üçüncü Dünya savaşının hedefi ise Büyük İsrail devleti’ni kurmaktır. Bunun için ise gerekirse 1. ve 2.Dünya savaşlarından daha büyük bir üçüncüsünü hayata geçirmek istiyorlar. Büyük İsrail için 'büyük bir kaosa' ihtiyaçları var.
12 Temmuz 1947 tarihinde Ankara'da ABD ile imzalanan «Türkiye'ye Yardım Anlaşması” ile Türkiye, askeri ve siyasi açıdan ABD’nin vesayetine girdi. Birçok tavizlerle dolu bu anlaşma 3 Temmuz 1969 tarihinde ‘Askeri ve Ekonomik İş birliği Anlaşması’ başlığıyla yeniden düzenlenmiş olsa da harp silah, araç ve gereç, savaş taktiği ve tekniği ile ülkenin stratejik konulardaki karar alma süreçleri, ABD’ye bağımlı olmaktan kurtulamadı. Bu bağımlılık, ABD kongresinde çıkarılan ve tarihe ‘Truman Doktrini’ olarak geçen yasanın kapsamına alınmamız ile birlikte ülkemizde bir iç hukuk haline getirildi.
Amerika Birleşik Devletler hükümeti 2024 yılının başlarında uzun süren müzakerelerin ve tartışmaların ardından ABD'nin NATO müttefiki Türkiye ile 40 adet yeni F-16 Fighting Falcon çok amaçlı savaş uçağının satışını ve Türk hava Kuvvetlerinin mevcut F-16 filosu için 79 adet modernizasyon kitinin satışını binbir naz ile onaylamıştı.
Türkiye Cumhuriyeti Savunma Bakanlığı geçtiğimiz hafta içinde ABD’den mevcut F-16 filosu için 79 adet modernizasyon kiti alma kararını değiştirdi ve TUSAŞ’ın yeteneklerine güvenerek satın almaktan vazgeçtiğini açıkladı.
Bu bildiride, İslam Ülkelerinin Ortak Savunma Sanayi İşbirliğini oluşturulması kapsamında, bu ülkelerinin çoğunun yer aldığı ana coğrafya olarak, ‘’ASRİCA’’ ülkeleri nezdinde, harp silah ve araçlarının üretimi yanında, askerlik sanatının bir hizmet sektörü uygulaması olarak, ‘’Savunma Hizmet Endüstrisi’’ kavramı şeklinde ortaya konularak, bu faaliyetin her bir İslam ülkesinde giderek yaygınlaşmasını; devletlerin kontrolü altında, yasal bir zemine oturtularak, mevzuat içine alınmaları, ve bu şirketlere İslam Ülkeleri savunma sanayi işbirliği ortamını geliştirmede bir katalizör rolü yüklenmesi gerektiğine, yönelik çabalara değinilecektir.